İsrail bu operasyonla ciddi bir taktiksel zafer elde etti; nefes nefese okunan romanlarda rastlanır bir hamle yaptı.
Hizbullah açısından ise bu büyük bir utanç. Moralleri bozuldu ve güvensizlikleri arttı.
Ancak bu saldırının İsrail için potansiyel bir stratejik dezavantajı da var; bu olay Hizbullah’ı küçük düşürmüş olabilir ama örgütün karşılık vermesi noktasında caydırıcı değil.
Ayrıca İsrail’i Hizbullah saldırılarını durdurma ve ülkenin kuzey sınırına yakın yaşayan 60 binden fazla İsraillinin evlerine dönmelerini sağlama şeklinde açıkladığı stratejik amaca hizmet etmedi.
İsrail bu önemli ve cüretkar silahı kullanarak kendi cephelerinde önemli bir etki elde etti.
Ancak saygın bir Orta Doğu haber bülteni olan Al Monitor’taki haberler, bu silahı planladıkları şekilde kullanamadıklarını gösteriyor.
Al Monitor’daki habere göre İsrail bu operasyonu daha büyük bir saldırının açılış salvosu olarak planlanmıştı. İddialara göre Hizbullah örgütü afallamış durumdayken Güney Lübnan’ın işgal planı söz konusuydu.
Ancak yazılanlar, Hizbullah’ın şüphelenmeye başladığını ve İsrail’in bu saldırıyı erkene çekmek zorunda kaldığını gösteriyor.
Evet, İsrail, Hizbullah’ın iletişim ağına sızabileceğini ve örgütü küçük düşürebileceğini gösterdi. Ancak bu saldırı, bölgeyi topyekun savaş olasılığından bir santim bile geriye götürmüyor. Aksine, bu ihtimali daha da yakınlaştırıyor.
Orta Doğu’da şu anda gerginliğin azaltılması anlamında her şey Gazze’ye bağlı.
Bu savaş devam ederken, ne Lübnan’la çatışma, ne Husilerin Kızıldeniz’deki gemilere yönelik saldırıları, ne de Irak’la gerginlikler azalacak.
ABD’nin Lübnan Büyükelçisi Amos Hochstein aylardır, İsrail, Lübnan ve dolaylı olarak da Hizbullah ile konuşarak diplomatik yollarla bu gerginliği azaltmanın bir yolunu bulmaya çalışıyor.
Haberlere göre, İsrailliler ABD’ye bu planlarıyla ilgili son ana kadar bilgi vermediler. Bu açıdan, saldırı, elçi Hochstein’ın çabalarını da olumlu anlamda etkilemez.
Gazze’de ateşkesin yakın olduğuna dair Amerikan öngörüleri, sürekli iki büyük engele takılıyor.
Bunlardan biri, İsrail’in Gazze Şeridi’nden kalıcı olarak çıkmasını ve Gazze’deki İsrailli rehineler karşılığında Filistinli tutukluların büyük bir kısmının serbest bırakılmasını isteyen Hamas lideri Yahya Sinvar.
Diğeri ise İsrail’in Hamas’a karşı tam bir zafer kazanacağı konusunda ısrarcı olan İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu.
İsrail’de Netanyahu’nun, rehine ailelerinin ve destekçilerinin tüm baskısına karşın, savaşı uzatılmasından fayda sağladığı yönünde bir görüş birliği var.
Başbakanın koalisyonundaki aşırı milliyetçi müttefikleri de, bir anlaşma olması halinde hükümeti devirme tehdidini sürekli canlı tutuyor.
İsrail ve müttefikleri, savaşı Lübnan Hizbullah’ına taşımanın bir meşru müdafaa eylemi olduğunda ısrar ediyorlar.
Ancak İsrail bir kez daha, saldırının sivilleri yaralamış ve öldürmüş olması nedeniyle soru işaretlerinin odağında.
Güvenlik kamerası görüntüleri, kalabalık bir pazarda, yiyecek alışverişi yaparken çağrı cihazı patlamasıyla yaralanan bir kişiyi gösteriyor.
Lübnan kaynaklı haberlere göre, patlamalarda iki çocuk da hayatını kaybetti.
Hizbullah bu saldırıda sarsıldı ama hızla kendini toparlayacak ve yeni iletişim kanalları oluşturmanın yolunu bulacaktır. Lübnan küçük bir ülke ve mesajlar kolayca elden taşınabilir.
Kuşkusuz Hizbullah ve saldırıda Beyrut büyükelçisi yaralanan İran, şu anda yaralarını sarmaya çalışıyor.
Ancak bölge bir kez daha topyekun savaş uçurumunun kenarına itildi.
Böyle devam ederse er ya da geç bu uçurumdan düşecekler.
